Ορεινό χωριό με έντονα τα ιστορικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά της Χαλκιδικής, η οικονομία (εκτός της κτηνοτροφίας), στηρίχθηκε επί σειρά ετών στην εκμετάλλευση των πλούσιων ορυκτών κοιτασμάτων λευκολίθου.

Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με την γεωργία, τη μελισσοκομία και αρκετοί εργάζονταν σε γειτονικά μεταλλωρυχεία λευκολίθου καθώς στη Βάβδο υπάρχει το μεγαλύτερο κοίτασμα λευκολίθου της Ελλάδας. Έπειτα από το κλείσιμο του μεταλλείου την προηγούμενη δεκαετία, καταβάλλονται προσπάθειες για επαναλειτουργία του.

Η Βάβδος με τα παραδοσιακά σπίτια της, τα οποία είναι κτισμένα αμφιθεατρικά έχει μια κεντρική πλατεία όπου βρίσκεται ένας τεράστιος πλάτανος από τους μεγαλύτερους στο νομό Χαλκιδικής. Αυτός κηρύχθηκε διατηρητέο φυσικό μνημείο στα 1976. Στον οικισμό λειτουργούν μονοθέσιο Δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο. Στο κτήριο του νηπιαγωγείου μάλιστα λειτουργεί και λαογραφικό μουσείο.

Η ονομασία του χωριού πιθανότατα οφείλεται σε Ρωμαίο χιλίαρχο, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην περιοχή περίπου στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. Οι αρχαιότερες πηγές που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του χωριού και την κατοίκιση του ανάγουν στο 14ο αιώνα.

Στο ναό του χωριού, στο Άγιο Βήμα, έχει τοποθετηθεί άμβωνας από μάρμαρο με ανάγλυφες παραστάσεις. Φαίνεται ότι ήταν έργο του 5ου αιώνα μ.Χ. που πιθανότατα βρισκόταν σε παλαιοχριστιανική εκκλησία. Το 1821 οι Τούρκοι έκαψαν το χωριό.