Δουμπιά, Βόρεια Χαλκιδική

Τα Δουμπιά έχουν αποκτήσει την δική τους ξεχωριστή θέση όχι μόνο στον Ελλαδικό αλλά και στον διεθνή χώρο.

Η αξιοποίηση των ονομαστών πηγών με το ομώνυμο μεταλλικό νερό, συνέβαλε αποφασιστικά στην αναζωογόνηση του τόπου.

Το χωριό Δουμπιά βρίσκεται 25 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Πολύγυρου, είναι χτισμένο στους πρόποδες του υψώματος Κουρτίνα. Ανήκει στην περιοχή των Ζερβοχωρίων Χαλκιδικής, οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ μία μερίδα αυτών εργάζεται στα μεταλλεία Γερακινής. Ο κεντρικός ναός είναι αυτός της Αγίας Παρασκευής.

Το χωριό πήρε την ονομασία του από τους δύο τύμβους -τάφους- που υπήρχαν στον κάμπο, βόρεια του χωριού. Η λέξη τύμβος, στην τοπική διάλεκτο έγινε τούμπα – «τουμπιά» με αποτέλεσμα να καθιερωθεί και να ονομαστεί το χωριό με το όνομα Δουμπιά έως και σήμερα. Μια άλλη άποψη υποστηρίζει ότι η λέξη Δουμπιά στα σλαβικά σημαίνει βελανιδιά. Ίσως λοιπόν ονομάστηκε έτσι από το δάσος βελανιδιών που υπήρχε στο χώρο.

Αξιοθέατα του χωριού είναι οι οκτώ νερόμυλοι, με σημαντικότερους και πιο καλά διατηρημένους, το νερόμυλο του Πιπερά (1890), του Κουτσού (1865) και του Τσουρέλα (1888).

Ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί στο δάσος με τις αιωνόβιες βελανιδιές ενώ παράλληλα, σε απόσταση 3 χλμ. βόρεια του χωριού, η διενέργεια ανασκαφών από την αρχαιολογική υπηρεσία έχει αποκαλύψει τμήμα της πόλης των αρχείων Καλινδοίων.

Διαβάστε περισσότερα για τον Μακεδονομάχο Νικόλαο Δουμπιώτη ή  καπετάν Αμύντας.